Net zoals Thales stelde Heraclitus veel belang in verandering. Alles bevindt zich in een toestand van flux, van verandering. Hij zag dat eigenlijk niets in de wereld van de ene op de andere minuut gelijk blijft. Daarover had hij het, toen hij zei dat je nooit tweemaal in dezelfde rivier kunt stappen.
Heraclitus zocht naar een grondstof om deze verandering te verklaren, en hij kwam tot de conclusie dat het vuur moest zijn. Heraclitus meende dat aarde, vuur en water de 3 belangrijkste elementen van de natuur waren. Vuur was daarbij het primaire element dat de andere 2 beheerste en modificeerde. Vuur ziet er stabiel uit, maar toch verandert het alles wat het aanraakt. 'Alle dingen zijn inwisselbaar tegen vuur en vuur tegen alle dingen... de transformaties van vuur zijn in de 1e plaats de zee; en de helft van de zee is aarde, de andere helft wervelwind.'
Hij zag de wereld als iets wat steeds opnieuw gemaakt en vernietigd wordt. Hij herkende ook in alles een logica - een soort kosmisch evenwicht. Hij begreep dat er zonder winter geen lente kon zijn, en dat er zonder het kwade niets was om het goede aan af te meten. Oorlog en conflict tussen tegengestelden zijn de eeuwige conditie van het universum.
Heraclitus veroordeelde zijn medeburgers van Ephesus als zo humorloos dat ze zichzelf zouden moeten ophangen en de stad zouden moeten laten besturen door de kinderen.
Heraclitus was een antagonist (= agressieve tegenstander) van het zuiverste water, hij bespotte Homerus en stelde dat hij weggejaagd en gegeseld had moeten worden en hij ging tekeer tegen de ideeën en intellectuele integriteit van zowel Pythagoras als Xenophanes en vele anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten